Popolani

Shtrihet rreth 12 km në juglindje të Therandës, në vend të ulët të malit. Është një vendbanim i tipit të grumbulluar. Familjet vendase përfshijnë: Krasniqi, Ndreca, Ahmetaj, Bajselmani, Basha, Jupa, Kolgeci, Buzhala etj. Në këtë vendbanim ka mikrotoponime të njohura si Bungaja, Te Bagremat, Te Shpellat e Dhelpnave, Te Guri i Ukit, Branesh, Bunari i Ulicës, Varret e Elezit, Rodoqina etj. Ky vendbanim është i vjetër, megjithatë, nuk kemi hasur në gjurmë arkeologjike, edhe pse mund të ketë të tilla në zonë. Banorët e këtij vendbanimi përmenden në Librin e kujtimeve të manastirit të Shën Trinës të Mushtishtit që filloi të ruhet qysh nga viti 1465. Përmendje për banorët e këtij vendbanimi gjendet edhe në një dokument kishtar të vitit 1626. Një hartë austriake e hartuar në bazë të shënimeve të vitit 1689 e regjistron këtë vendbanim me emrin Popovljane. Regjistrime të ndryshme shënojnë emrin e këtij vendbanimi si Pupolan në sallnamet e Vilajetit të Kosovës në vitet 1893 (1311 h), 1896 (1314 ha), dhe 1900 (1318 h). Konsiderohet se popullata serbe erdhi nga fshati Mogillë e Moravës para rreth 300 viteve, ndërsa shqiptarët erdhën më vonë, veçanërisht gjatë sundimit osman. Fshati ka qenë pronë e agallarëve dhe bejlerëve të Prizrenit dhe Gjakovës. Popullsia shqiptare fillimisht u vendos këtu në vitet e shtatëdhjeta. Familja e parë që u vendos këtu ishte ajo e Qamil Jupës, pastaj familjet nga Gurkuqi (Maqiteva), Budakova, Arrishta etj. Shënimet statistikore të vitit 1879 tregojnë se kishte 10 shtëpi serbe në atë kohë. Sipas regjistrimit të vitit 1913, popullsia ishte 245 banorë. Në vitin 1918, kishte 15 shtëpi serbe me 166 banorë. Në vitin 1921, kishte 11 shtëpi me 186 banorë, kurse në vitin 1928, kishte 12 shtëpi me 190 banorë. Në vitin 1948, numri i shtëpive ishte 30 me 290 banorë, duke u rritur në vitin 1953 në 42 shtëpi me 331 banorë. Numri i shtëpive dhe banorëve vazhdoi të rritej, arritënd në 51 shtëpi me 385 banorë në vitin 1961. Në vitin 1971, numri i banorëve ishte 330 (329 serbë dhe 1 malazez). Ndërkaq, në vitin 1981, kishte 242 banorë (6 shqiptarë dhe 236 serbë). Sipas regjistrimeve serbe të vitit 1991, kishte 102 banorë serbë. Shqiptarët nuk morën pjesë në këtë regjistrim. Në vitin 1999, sipas të dhënave të marra në fshat, ishin rreth 30 shtëpi serbe dhe 25 shtëpi shqiptare (me 240 banorë shqiptarë). Pas luftës, të gjitha shtëpitë shqiptare dhe pastaj edhe shtëpitë serbe u shkatërruan. Kisha ortodokse u shkatërrua gjithashtu. Popullsia shqiptare u largua nga fshati gjatë luftës, ndërsa popullsia serbe u largua pas luftës. Në kohën e konfliktit, 15 luftëtarë morën pjesë nga fshati, prej të cilëve tre u vranë dhe u shpallën dëshmorë në radhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.