Nepërbisht

Shtrihet rreth 8 km në jugperëndim të Therandës dhe është vendbanim i tipit të grumbulluar rrafshinor afër kodrave jo të larta. Lumit të Toplluhës i kalon nëpër këtë fshat. Sipërfaqja: 280 ha, 15 ari, 72 m. Familjet kryesore që jetojnë në këtë vendbanim përfshijnë Kryezin, Shalën, Hotin, Sopin, Krasniqin, dhe të tjera. Mikrotoponimet më karakteristike përfshijnë emra si Tia, Teshina, Glladishe, BranezK Obraxhe, Maskishe, Padinat, Dynhne, dhe të tjera. Ky vendbanim daton si vendbanim ilir i lashtë. Gjatë Luftës së Parë Botërore, gjurmimet arkeologjike të epokës së hekurit u zbuluan nga austriakët, duke përfshirë tumat në këtë fshat. Tumat janë gjetur në trekëndëshin në mes të fshatrave Nëpërbisht - Tarazhdë (Tërne) - Vneshtar (Samadraxhë). Në pjesën e poshtme të fshatit, pranë Mamushës, janë zbuluar themelet e shtëpive, çypa të mëdhenj, samovarë bakri, dhe gjëra të tjera. Në vendin Dynim kanë ekzistuar varreza të lashta ku janë gjetur skelete dhe unaza. Në vendin Padina ka mbeturina të qeramikës. Në një kohë të kaluar, pas shkollës së sotme, ka ekzistuar një kishë dhe janë gjetur disa gypa të ujit. Emri Neprobishta përmendet në hartat e Stefan Nemanjës të vitit 1198, që janë dhënë manastirit të Hilandarit në Malin e Shenjtë. Gjithashtu, emri Neprobishta është përmendur në kartën e Hilandarit të mbretit Milutin të vitit 1282. Po ashtu, me emrin Neprobishta përmendet edhe në defterin kadastral osman të Sanxhakut të Shkodrës të vitit 1485 me 18 shtëpi, 3 beqarë dhe 2 të veja. Si vendbanim me këtë emër, me disa ndryshime të vogla, është i regjistruar në sallnamet e Vilajetit të Kosovës të vitit 1893 (1311 h), të vitit 1896 (1314 h) dhe të vitit 1900 (1318 h). Në këtë vendbanim shqiptar autokton, në periudhën ndërmjet dy luftërave botërore, janë kolonizuar dy familje nga Bosna e Hercegovina. Statistikat e popullsisë janë si vijon: Rreth vitit 1879, kishte 10 shtëpi shqiptare. Në vitin 1913, kishte 164 banorë. Në vitin 1918, 20 shtëpi shqiptare me 195 banorë. Në vitin 1921, kishte 20 shtëpi me 171 banorë. Në vitin 1948, 31 shtëpi me 297 banorë. Në vitin 1953, 43 shtëpi me 349 banorë. Në vitin 1961, ishin 54 shtëpi me 417 banorë (415 shqiptarë, 2 të tjerë). Në vitin 1971, kishte 65 shtëpi me 533 banorë (532 shqiptarë, 1 të tjerë). Në vitin 1981, 71 shtëpi me 708 banorë shqiptarë. Në vitin 1999, fshati kishte rreth 150 shtëpi me 1,200 banorë (vlerësime të marra në fshat). Ndërsa, sipas të dhënave të Kuvendit Komunal në vitin 2000, kishte 1,160 banorë. Gjatë sulmeve serbe në këtë fshat në vitet 1998-99 janë shkatërruar dhe djegur 180 shtëpi, objekte të tjera ndihmëse dhe ekonomike, si dhe pjesërisht xhamia e fshatit më 30 mars 1999. Janë vrarë nga ky fshat 3 persona.