Çadraki

Vendbanimi ndodhet në shpatet jugore të malit të Caralevës, rreth 15 km në verilindje të Therandës. Ky vendbanim ndahet në tri lagje kryesore: Kodra (përfshirë Kodra, Guri), Tafolli dhe Vrella. Është një vendbanim i lashtë, i cili vërtetohet nga gjurmët arkeologjike dhe mikrotoponimet e ruajtura, si Rrasa e Kishës, Lugu i Kishës, Ara e Kishës, të gjetura në lagjen Kodra dhe Tafolli. Në të kaluarën, ka patur një periudhë braktisjeje të këtij vendbanimi. Sipas gojëdhënësve, u rithemelua nga tre vëllezër, prej të cilëve njëri u vendos këtu, njëri në fshatin Gjytet (Grejçec) dhe tjetri në fshatin Trolli (Dragaçinë). Në lagjen Vrella, emri i saj buron nga një burim guri dhe pas vitit 1878, një familje shqiptare muhaxhire e dëbuar nga Sanxhaku i Nishit vendoset aty. Ajo lokalitet njihet edhe si Pojataxhi, për shkak të pranisë së pojasve të banorëve të fshatit (Adem Kurtit). Në fillim, familja Guri u vendos në Pojatë. Megjithatë, banorët e kësaj lagjeje u shpërngulën në Malësinë e Vogël (Radostë) të Rahovecit, duke shitur pronën te një familje muhaxhire, e cila kishte qëndruar në fshatin Apterushë të Rahovecit. Ajo kishte ardhur si një ndërtuese shtëpie dhe më pas, pas një marrëveshjeje, e kishte blerë tokën dhe vendosur këtu. Një pjesë e banorëve të kësaj familjeje më vonë u shpërngulën në fshatin Talinoc të Ferizajit. Emri Çajdrak është i regjistruar në sallnamet e Vilajetit të Kosovës në vitet 1893 (1311 h), 1896 (1314 h) dhe 1900 (1318 h). Pas vitit 1912, pushteti serb përdori dhunën dhe vrau disa banorë të fshatit për të detyruar shpërnguljen, megjithatë, nuk ia arriti qëllimit. Shumë banorë të këtij vendbanimi u shpërngulën në vise të ndryshme të Kosovës, duke ruajtur ende sot mbiemrin e fshatit. Shënime statistikore: Në vitin 1879 kishte 9 shtëpi shqiptare. Sipas të dhënave të vitit 1913, banorët ishin 243. Në vitin 1918, ishin 20 shtëpi me 179 banorë shqiptarë. Në vitin 1921, ishin 21 shtëpi me 190 banorë. Në vitin 1948, ishin 33 shtëpi me 269 banorë. Në vitin 1953, ishin 32 shtëpi me 287 banorë. Në vitin 1961, ishin 37 shtëpi me 304 banorë shqiptarë. Në vitin 1971, ishin 32 shtëpi me 331 banorë shqiptarë. Në vitin 1981, ishin 33 shtëpi me 338 banorë shqiptarë. Para agresionit serb, fshati kishte 33 familje me 329 banorë. Sipas shënimeve të Kuvendit Komunal në vitin 2000, kishte 335 banorë. Nga 52 shtëpitë, vetëm 2 nuk janë djegur. Një babë me bijën janë mbytur në mars të vitit 1999 nga bombardimet. Në këtë vendbanim ka qenë njësi e Divizionit vëzhgues të UÇK-së. Popullsia u largua nga fshati më 24 shtator 1998, por u kthye më 15 prill 1999. Mirëpo, më 10 maj 1999, u deportua në Shqipëri, përveç dy familjeve që qëndruan nëpër male.